Fortíð
Völuspá Part I: Thor's Anger
1. Into Battle
instrumental
2. An Ode to the Raven
Krummi svaf í klettagjá kaldri vetrarnóttu á
Verður margt að meini, verður margt að meini
Fyrr en dagur fagur rann freðið nefið dregur hann
Undan stórum steini, undan stórum steini
Á sér krummi ýfði stél einnig gogginn brýndi vel
Flaug úr fjallagjótum, flaug úr fjallagjótum
Lítur yfir byggð og bú á bænum fyrr en vakna hjú
Veifar vængjum skjótum, veifar vængjum skjótum
Sálaður á síðu lá sauður feitur garði hjá
Fyrrum frár á velli fyrrum frár á velli
Krunk krunk nafnar komið hér, krunk krunk nafnar komið hér
Krás á köldu svelli, krás á köldu svelli
3. Ymir's Death
Völuspá vers 1-4
Hljóðs bið eg allar kindir
Meiri og minni mögu Heimdallar
Viltu að eg, Valföður, vel fyr telja
Forn spjöll fira þau er fremst um man
Eg man jötna ár um borna
þá er forðum mig fædda höfðu
Níu man eg heima níu íviði
Mjötvið mæran fyr mold neðan
Ár var alda það er ekki var
Var-a sandur né sær né svalar unnir
Jörð fannst æva né upphiminn
Gap var Ginnunga en gras hvergi
Áður Burs synir bjöðum um ypptu
þeir er Miðgarð mæran skópu
Sól skein sunnan á salar steina
þá var grund gróin grænum lauki
4. Creations
Völuspá vers 5-10
Sól varp sunnan sinni mána hendi inni hægri um himinjöður
Sól það né vissi hvar hún sali átti
Stjörnur það né vissu hvar þær staði áttu
Máni það né vissi hvað hann megins átti
Þá gengu regin öll á rökstóla
Ginnheilög goð og um það gættust
Nótt og niðjum nöfn um gáfu morgun hétu og miðjan dag
Undorn og aftan árum að telja
Hittust æsir á Iðavelli þeir er hörg og hof hátimbruðu
Afla lögðu auð smíðuðu tangir skópu og tól gerðu
Tefldu í túni teitir vóru var þeim vettergis vant úr gulli
Uns þrjár kómu þursa meyjar ámáttkar mjög úr Jötunheimum
Þá gengu regin öll á rökstóla
Ginnheil og goð og um það gættust
Hver skyldi dverga dróttir skepja
Úr Brimis blóði og úr Bláins leggjum
Þar var Mótsognir mæstur um orðinn
Dverga allra en Durinn annar
Þeir mannlíkun morgun gerðu
Dvergar úr jörðu sem Durinn sagði
5. Birth of Men
Völuspá vers 11-18
Nýi og Niði, Norðri og Suðri,
Austri og Vestri, Alþjófur, Dvalinn,
Bívör, Bávör, Bömbur, Nóri, Án og ÁnarÁi, Mjöðvitnir,
Veigur og Gandálfur, Vindálfur, Þráinn,
Þekkur og Þorinn, Þrár, Vitur og Litur,
Nár og Nýráður, nú hefi eg dverga
Reginn og Ráðsviður, rétt um talda
Fíli, Kíli, Fundinn, Náli, Hefti, Víli, Hannar, Svíur,
Frár, Hornbori, Frægur og Lóni, Aurvangur, Jari, Eikinskjaldi
Mál er dverga í Dvalins liði ljóna kindum til Lofars telja
Þeir er sóttu frá salar steini Aurvanga sjöt til Jöruvalla
Þar var Draupnir og Dólgþrasir,
Hár, Haugspori, Hlévangur, Glói,
Skirvir, Virvir, Skáfiður, Ái
Álfur og Yngvi, Eikinskjaldi,
Fjalar og Frosti, Finnur og Ginnar,
það mun upp meðan öld lifir langniðja tal Lofars hafað
Uns þrír kómu úr því liði öflgir og ástkir æsir að húsi
Fundu á landi lítt megandi Ask og Emblu örlöglausa
Önd þau né áttu óð þau né höfðu lá né læti né litu góða
Önd gaf Óðinn óð gaf Hænir lá gaf Lóður og litu góða
6. Thor's Anger
Völuspá vers 19-26
Ask veit eg standa
Heitir Yggdrasill
Hár baðmur, ausinn
Hvíta auri
þaðan koma döggvar
þær er í dala falla
Stendur æ yfir grænn
Urðarbrunni
Þaðan koma meyjar margs vitandi
þrjár úr þeim sæ er und þolli stendur
Urð hétu eina aðra Verðandi
Skáru á skíði Skuld ina þriðju
Þá er lög lögðu þær líf kuru alda börnum
Örlög seggja
Það man hún fólkvíg fyrst í heimi er Gullveigu geirum studdu
Og í höll Hárs hana brenndu þrisvar brenndu
þrisvar borna, oft, ósjaldan þó hún enn lifir
Heiði hana hétu hvar er til húsa kom
Völu velspáa vitti hún ganda
Seið hún kunni seið hún leikinn
Æ var angan illrar þjóðar
Þá gengu regin öll á rökstóla ginnheil og goð
Og um það gættust hvort skyldu æsir afráð gjalda
Eða skyldu goðin öll gildi eiga
Fleygði Óðinn
Og í fólk um skaut
það var enn fólkvíg
Fyrst í heimi
Brotinn var borðveggur
Borgar ása
Knáttu vanir vígspá
Völlu sporna
Þá gengu regin öll á rökstóla ginnheil og goð
Og um það gættust hverjir hefði loft allt
7. The Past
Alltaf kemur það aftur
Þegar himinn og jörð renna saman í eitt
I myrkrinu sé ég lifið í ödru ljósi
Andi minn sveimar um orrustuvelli
Kuldinn kemur frá hjartanu
Þar sem sárin snögg gróa
Heidinn hugur sem vakir
I algleymi bugaðra manna
Náttúran hefur ferðast
Í fortíðinni lifir
Fjóllin sem nú sofa
Spegla gleymda tíma
Í tunglsljósinu ferðast
Draumar okkar huldir
Þókubakki hylur
Stolt er eitt sinn lifð
Lyrics in plain text format
