Turia
			Degen van Licht

1. I

Instrumental


2. Merode

Een gure ijlheid rijst op in de hoogvlaktes
De maan bestijgt de heuvels
Koude nevels legeren zich om de toppen der bergen

Snijdende winden, brandende ogen

Het daverende, grauwe gesteente
Eist zijn slachtoffers op

Door de ongenadige hoogte bevangen
Lichtvaardigheid blijft niet ongestraft

Wanhoopschreidende krijsen
Vullen de ontzaglijke hoogtes
Met galmen van torment!


3. Met sterven beboet

De ogen, dichtgeschroeid
Geklommen tot de onbegrijpelijke hoogvlaktes
Om te ontkomen aan het melancholisch gemurmel

Verblind door het wemelende rumour
Een geur van gemeenschap
Lokt jou de afgrond in

Een onmiskenbaar instinct
Gooit jouw lijf
In een put van bloedrode lichamen

Door de hitte verdreven
Ter aarde gestort

Jouw levenswil, met sterven beboet


4. Degen van licht

In de bedwelmende hoogtes
Rust het bergenland
In den gloeiende zwijmel van zomerbrand

De aristocratie van het hemelgewelf
Verschroeid in een overvloed van vurig goud

Het landschap gonst van knisperend insectengewarrel
Kruipend naar het lichtgelaat
Verstoofd in het noodlottig broeien

Hun stervende schaduwen
Een fantasmagorie van ruïnering


5. Storm

Vogels zwermen in grote woestheid door elkaar
Roestbruine rotsen glinsteren in de stortvloed

De regengeur jaagt bedriegende herinneringen aan
Het hart, opgeslokt door slopende arrogantie
En gefolterd door onontkoombare schaamte

Het oordeel was al lang geveld


6. II

Instrumental


7. Ossifrage

De dode prooi, gadegeslagen

Gehuld in koperkleurige klei
Aanschouwen vuurrode ogen
Stilzwevend het grondeloze spektakel

Door honger gedreven
Stort zij zichzelf neder

Grove beenderen worden in de hemel getrokken
En spatten vervolgs uiteen op de gloeiende rotsen

De uitgespreide gruzelementen
Verzadigen haar bottenlust

Haar tocht komt kortstonds ten einde
Wanneer het wantrouwen der mens
Met een enkele pijl haar lichaam doorboord

Zij die wit was maar roestig wilde zijn
Kleurt langzaam bloedrood
In het landschap van onherroepelijke tragedies