Briargh Omen Of The Last Autumn 1. Briargh - Marwo Noxtos Sondo, eni blino iska kom-mene kom-manos. Tudeos... keni tranks eni kento-gijamo noxto. Kroudi adilo ei woideje qari deiwos. Seno lergo ei koll-eta qari keiwos. Moudos kweislos Nuberu kados. kwe ster tenweo eni riketo, sme disuqnajeo di kent kwe weido qaritero wintos. Neteo Marte gnatos. Lug, kluse sondo katarno galeo. Oljo sme wraged, Oljo sme me wrag , ei uqo towo anman. Qatir, gale korjo kom temeno dijara... Gaia. Uqo magon wera. Uqo lugra gleiwo. 2. Briargh - Ravens of Lvg Four black wings beat in the morning sky. The winds come from the north to ice us with a frozen embrace. They behold the world, in an eternal solitude. For centuries in a yet forgotten sadness. But the day of war is near. Rome shall burn to ashes. Ravens will command, the hordes of the underworld. Where is your immoral civilization? Where are your values? They rot in the landscapes of our ground. Where our fathers rot to the sun, eaten by the vultures of Sucellus. By my honour... the black is the only colour in this heart. Hear me Allfather. Why are we condemned? 3. Briargh - The Last Avtvmn Down the mountains, and the woods talk me in whispers. The leaves fall in this cold autumn. Nature is strong and beautiful. I am resting now. The fog advances, surrounding this lake. A cry of Iberus. Where hordes hide behind the peaks. The clouds gather the storm and rain. Rain without more meaning than the Goddess wisdom. And Her voice immerses you in a dream of laments. This is the eternal solstice which falls in tears. Cantabria, the land of the Iabaro. The forest where the clans rest before war. This last autumn in the heart of men. 4. Briargh - Kntabrlvna 5. Heilnoz - Presaxio do Camiño Escuro O sol xa non está no horizonte A noite empeza a enrolarme Unha vez máis, a escuridade enche a miña alma A tempestade empeza a axexar A choiva inunda os meus pensamentos O reflexo da lúa guia os meus pasos o tempo non se detén a tebra comeza a axexar O frío penetra nos ósos O vento sopra do leste está aquí, xa non teño a onde fuxir o meu destino xa está escollido Agonia é o meu último desexo a tebra comeza a axexar O frío penetra nos ósos a tempestade cae enriba de min busco abeiro no bosque A resposta á pregunta está enfrente miña non o podo descifrar a sangre xélase O ollar pretificado O corpo non responde O final xa chegou Respetemos o presaxio do camiño escuro 6. Heilnoz - O Bosque de Néboa A noite está aquí Todo ó meu redor segue igual O silencio é cortado pola chamada dun corvo que voa maxestuosamente O paisaxe está en paz polo camiño do bosque Os espíritus están con nos... Descansando na tebra da noite A luz da lúa entra no claro do bosque a auga murmura entre as pedras A calma azouta o teu pensamento O teu corpo desvanécese na distancia O bosque de néboa envolve sobre a auga en silencio a porta da morte no bosque de néboa a luz da escuridade cega os teus ollos o carón do infero o inverno sempre chega de forma inesperada pola noite a guarida profunda existe no borde da escuridade eterna a eternidade a cubre o xeo os soños zoan na fogueira A melancolía, cando a dor é forte chea o aire da tua alma, a luz da escuridade cega os teus ollos a porta da morte no bosque de néboa 7. Heilnoz - A Porta ó Derradeiro Exilio Na eternidade, onde a escuridade anega o camiño as rodas do tempo xiran lentamente As follas dos árbores susurran o meu paso, A pálida sombra ocúltase trala verdade A chuvia cae sobre min Mirando hacia o horizonte pódese ver reflexada a súa cara só nun único instante poderase sentir o lamento da destrucción todo cae, nada permanece o último capítulo do libro da vida xa está escrito Só queda un sitio por onde sair Tralas derradeiras badaladas A porta ó derradeiro exilio Na noite, cando a escuridade é dura Só queda unha única mostra, o infinito e o vacío Os susurros e os tormentos soan na miña cabeza A través da néboa e do fume, pódese albiscar a tempestade pódese escoitar o silencio A noite todavia é moi larga A cinza poderosa que une a terra co ceo elévase co vento do leste Un pequeno raio de sol divísase no fondo Tralas derradeiras badaladas A porta ó derradeiro exilio