Lunar Aurora / Paysage d'Hiver
                  Split

1. Paysage d'Hiver - Schwarzä Feus

Nacht...

Nacht...
Und Feusä, schwarz und dod
Chaut mi Chummär

Wägg!

Dr schmärz, ds ghörä:
där Grimm,
är hout i dä Feusä Chummär
so schwarz...
Feusä...
schwarz...
und schwär...

Schmärz und Isä si minär Bärgä
(schmidä schwarzä Feus)
dä Bärgä iri Feusä si schwarz
Nacht...

Nacht...

Nacht...
z Iis
z Iis isch chaut
Dr Bärg droht
und duät schwarzä Feus zrtrümmärä

Totä Feus...
und d Bärgä... droä...
Isä...
Isä, schwarz...
Nacht...
schwarzä Dod...
schwarzä Feus bringt Dod...
Macht...
Bärgä...

Nacht...


2. Paysage d'Hiver - Schwarzäs Isä

Nacht...

vrdorbä...
dürrs Härz...
diä Bärgä schmidä schwarzä Feus
und schwarzäs Isä
vrdorbä o im Wintr
im Wintr
schwarzä Feus o im Wintr
Dod...

Dod...

D Bärgä schmidä schwarzäs Isä
im Dod
o dir Wintrziitä...

Schwarzä Feus i dä Bärgä
Schnee und Iis

Wägg...

Wägg...

schwarzäs Isä
Würd ke wuät haa
wär Dod
Wägg...

schwarzäs Isä, gschmidät i dä Feusä
vo dä Bärgä odr Wintrziit
und Dod
Dod...

Wägg


3. Lunar Aurora - A haudiga Fluag

Es werd scho spat, es werd scho koid, s`Lebn scho nimma gfreit. Zwider wern de Leit.

Im schwoarzen Woid, im schwoarzen Hoiz, werds Di ummareißn, werds Di zammaschmeißn.

Es is scho spat, es is scho koid, es kimmt de Zeit, s`Lebn scho nimma gfreit.
D`Vogerl am Baam drobn håm d`Liadln verlorn, überm Woid - in da Luft geht’s ganz sakaramentisch zua.

Überm schwoarzen Woid, überm schwoarzen Hoiz. Freinderl-ruaft da Boandlkramer, Freinderl-werst aa Du hi`kemma.

Er nimmt si ` mit wås eahm grad gfreit, då lebast aa nimma lang, verreckatst boid. Und kimmt die letzte Stund`, und schliaßt`s es d`Augen zua, nåcha gibt’s an neichn Bund, nåcha habts no koa Ruah.

Es is scho spat, es is scho koid, es kimmt de Zeit, s`Lebn scho nimma gfreit.

I bin da Fürst der Winde und koana is mia gleich, soweit da Himmi grau is, soweit geht aa mei Reich.

Koa Teifi hat de Schneid, der mia vom schwoarzen Hüatl d`schwoarze Feder åbakheit.

Es is scho spat, es is scho koid, es kimmt de Zeit, s`Lebn scho nimma gfreit.

Im schwoarzen Woid, im schwoarzen Hoiz, da wars gar a Freid. Da werst aa Du glei` bandlt, kimmst auffi an Wågn.