Auðn Vökudraumsins Fangi 1. Einn um alla tíð Beitt og bitur orðin Beinlaus tungan Braut í mér hjartað Haturs orðaforðinn Eitur stungan Í munni skartað Döpur og köld Er saga mín Útópía eymdar Visin sál Brotið hjarta Ömurleiki lífsins endalaus Svartur hamur huga míns Leiðir mig um eyðisanda Kalið sár sem aldrei grær Nú er sál mín glötuð "Einn um alla tíð Einn um alla tíð" Einn er gamall orðinn Dofinn kaldur Ég framdi morðin Banameinið aldur Harmleikur og sorg. 2. Eldborg Blika ljós í fjarska Fjarri logum manna Dulin máttur árþúsunda Laus úr viðjum Heift sem svaf um aldir. Angan seiða haturs, fyllir vit Skelfur grund Heljar afsprengi Dregur fyrir sól. Þor úr hjörtum hrekur Sá sem landið skekur Augu elds og ösku Deyða von. "Úr iðrum jarðar Ógnar kraftur Verur illar Snúa aftur Hatrið heitt Í æðum rennur Stríð í vændum Mannkyn brennur" 3. Birtan hugann brennir Loksins ljós er leið Úr mykri Birtist þú Er árin líða Þyngjast tárin Eymdin staðföst Tómið á mig allan. Birtan hugann brennir Gamall skuggi Gleypir mig. 4. Verður von að bráð Ég heyri röddu freistarans, Ljúfu loforð kuldans Kalla á mig "Þessa leið Um kófið hvíta Alsælan er handan" Loks er leiðin greið Sál mín heimt úr helju. Hríð er ofan heiða Raust þín helköld leiðir mig Eina leiðin áfram Eina leiðin áfram. "Þessa leið Um kófið hvíta Alsælan er handan" Hríð er ofan heiða Helblint Kófið hvíta Byrgir sýn. Ég heyri röddu freistarans, Ljúfu loforð kuldans Kalla á mig Þessa leið Um kófið kalda Loks er leiðin greið, Sál mín heimt úr helju Verður von að bráð. 5. Drepsótt Upphaf aldar, Tveggja sólna himinn, Tveggja tungla nótt, Blóð féll af himnum ofan, Uppnám sköpunarverksins Þrátt og rotið frá rótum. Í öngþveiti, örmagna sálir Rífa hver aðra í sundur, Hörmungar ógna lífi jarðar. Varanleg ónáttúra, Vansköpun manna og dýra, Vantrú Elur óbeit. Ótta og hryllings löstur Guðs á mönnum Drepsóttir, djöfulleg náttúra Lífið tekur enda. 6. Næðir um Ligg hér stjarfur Strit að baki Endalaus nótt, Friður er úti Aldrei lengur hljótt. Veggit stara Dag og nótt Ég kvíði því að loka augum. Hér er reimt, Brakar í sperrum, Fúin gólfin anda, Speglar ljúga, Endalausir gangar, Tálsýn ljóss og birtu, Líf mitt er martröð. Fótatök fylgja hverju skrefi Skuggaverur af óþekktu meiði, Ómennskar raddir þeirra óma í höfði mér. Farðu, farðu, farðu. 7. Horfin mér Dagar augnablik Árin virðast endalaus Alsæla æskunnar ódauðleg. Í dögun allt er breytt Úrhelli óhamingju Flæðir yfir allt. Ég man svo vel, Dagar liðu, Árin horfin mér, Minning um hamingju, Dofnar við hvern dag, Óreiðan óbærileg, Þreyttur, marinn Undan hlekkjum lífs og frá mér flúin, Kæfandi gangur lífsins endalaus. 8. Á himin stara Börnin dvelja Í vítis klóm, Stofnun ríkis Í hávegum höfð Þar sem sakleysi deyr Í höndum varga Kerfið hol, Dýpra en hið svarta. Á himin stara Til að fylla tóm í hjarta Von að ösku verður, Tárin sem tjara, Harðnaðir drengir Sem skrattar fara. Þeirra eymd og ógn Nú á vegum manna, Köld, tóm Sál þeirra allra. Saklaust týnt er hjarta, Illska þess í stað, Örlög þeirra ráðin. 9. Ljóstýra Helkaldur vetur Hírist í myrkrinu, Kaldur inn að beini, Með vori dvínar von um bjarta daga, Eitt árið enn Í klakaböndum dag og nótt. Dagar frusu forðum, Ég er sá sem aldrei sef, Frostbitinn orðinn, Lítið af mér gef. Með ljóstýru í glugga, Trúfast stari út Hún varpar skugga manns með von í hjarta, Hans hinsta ósk Um sumardaga bjarta. 10. Vökudraumsins fangi Ömurð alla daga Vökudraumsins fangi Líf sem eitt sinn var Sönnun minnar jarðvistar Minning þess sem aldrei varð.