Fortíð Völuspá Part I: Thor's Anger 1. Into Battle instrumental 2. An Ode to the Raven Krummi svaf í klettagjá kaldri vetrarnóttu á Verður margt að meini, verður margt að meini Fyrr en dagur fagur rann freðið nefið dregur hann Undan stórum steini, undan stórum steini Á sér krummi ýfði stél einnig gogginn brýndi vel Flaug úr fjallagjótum, flaug úr fjallagjótum Lítur yfir byggð og bú á bænum fyrr en vakna hjú Veifar vængjum skjótum, veifar vængjum skjótum Sálaður á síðu lá sauður feitur garði hjá Fyrrum frár á velli fyrrum frár á velli Krunk krunk nafnar komið hér, krunk krunk nafnar komið hér Krás á köldu svelli, krás á köldu svelli 3. Ymir's Death Völuspá vers 1-4 Hljóðs bið eg allar kindir Meiri og minni mögu Heimdallar Viltu að eg, Valföður, vel fyr telja Forn spjöll fira þau er fremst um man Eg man jötna ár um borna þá er forðum mig fædda höfðu Níu man eg heima níu íviði Mjötvið mæran fyr mold neðan Ár var alda það er ekki var Var-a sandur né sær né svalar unnir Jörð fannst æva né upphiminn Gap var Ginnunga en gras hvergi Áður Burs synir bjöðum um ypptu þeir er Miðgarð mæran skópu Sól skein sunnan á salar steina þá var grund gróin grænum lauki 4. Creations Völuspá vers 5-10 Sól varp sunnan sinni mána hendi inni hægri um himinjöður Sól það né vissi hvar hún sali átti Stjörnur það né vissu hvar þær staði áttu Máni það né vissi hvað hann megins átti Þá gengu regin öll á rökstóla Ginnheilög goð og um það gættust Nótt og niðjum nöfn um gáfu morgun hétu og miðjan dag Undorn og aftan árum að telja Hittust æsir á Iðavelli þeir er hörg og hof hátimbruðu Afla lögðu auð smíðuðu tangir skópu og tól gerðu Tefldu í túni teitir vóru var þeim vettergis vant úr gulli Uns þrjár kómu þursa meyjar ámáttkar mjög úr Jötunheimum Þá gengu regin öll á rökstóla Ginnheil og goð og um það gættust Hver skyldi dverga dróttir skepja Úr Brimis blóði og úr Bláins leggjum Þar var Mótsognir mæstur um orðinn Dverga allra en Durinn annar Þeir mannlíkun morgun gerðu Dvergar úr jörðu sem Durinn sagði 5. Birth of Men Völuspá vers 11-18 Nýi og Niði, Norðri og Suðri, Austri og Vestri, Alþjófur, Dvalinn, Bívör, Bávör, Bömbur, Nóri, Án og ÁnarÁi, Mjöðvitnir, Veigur og Gandálfur, Vindálfur, Þráinn, Þekkur og Þorinn, Þrár, Vitur og Litur, Nár og Nýráður, nú hefi eg dverga Reginn og Ráðsviður, rétt um talda Fíli, Kíli, Fundinn, Náli, Hefti, Víli, Hannar, Svíur, Frár, Hornbori, Frægur og Lóni, Aurvangur, Jari, Eikinskjaldi Mál er dverga í Dvalins liði ljóna kindum til Lofars telja Þeir er sóttu frá salar steini Aurvanga sjöt til Jöruvalla Þar var Draupnir og Dólgþrasir, Hár, Haugspori, Hlévangur, Glói, Skirvir, Virvir, Skáfiður, Ái Álfur og Yngvi, Eikinskjaldi, Fjalar og Frosti, Finnur og Ginnar, það mun upp meðan öld lifir langniðja tal Lofars hafað Uns þrír kómu úr því liði öflgir og ástkir æsir að húsi Fundu á landi lítt megandi Ask og Emblu örlöglausa Önd þau né áttu óð þau né höfðu lá né læti né litu góða Önd gaf Óðinn óð gaf Hænir lá gaf Lóður og litu góða 6. Thor's Anger Völuspá vers 19-26 Ask veit eg standa Heitir Yggdrasill Hár baðmur, ausinn Hvíta auri þaðan koma döggvar þær er í dala falla Stendur æ yfir grænn Urðarbrunni Þaðan koma meyjar margs vitandi þrjár úr þeim sæ er und þolli stendur Urð hétu eina aðra Verðandi Skáru á skíði Skuld ina þriðju Þá er lög lögðu þær líf kuru alda börnum Örlög seggja Það man hún fólkvíg fyrst í heimi er Gullveigu geirum studdu Og í höll Hárs hana brenndu þrisvar brenndu þrisvar borna, oft, ósjaldan þó hún enn lifir Heiði hana hétu hvar er til húsa kom Völu velspáa vitti hún ganda Seið hún kunni seið hún leikinn Æ var angan illrar þjóðar Þá gengu regin öll á rökstóla ginnheil og goð Og um það gættust hvort skyldu æsir afráð gjalda Eða skyldu goðin öll gildi eiga Fleygði Óðinn Og í fólk um skaut það var enn fólkvíg Fyrst í heimi Brotinn var borðveggur Borgar ása Knáttu vanir vígspá Völlu sporna Þá gengu regin öll á rökstóla ginnheil og goð Og um það gættust hverjir hefði loft allt 7. The Past Alltaf kemur það aftur Þegar himinn og jörð renna saman í eitt I myrkrinu sé ég lifið í ödru ljósi Andi minn sveimar um orrustuvelli Kuldinn kemur frá hjartanu Þar sem sárin snögg gróa Heidinn hugur sem vakir I algleymi bugaðra manna Náttúran hefur ferðast Í fortíðinni lifir Fjóllin sem nú sofa Spegla gleymda tíma Í tunglsljósinu ferðast Draumar okkar huldir Þókubakki hylur Stolt er eitt sinn lifð